ŞU KEŞKELER OLMASA!

Hayatımızda şu keşkeler olmasaydı. Ya da gelecek kaygısı. Ne güzel bir yaşantımız olurdu. Zenginden fakire, güzelden çirkine herkesin Keşkeleri vardır. Bir Ahhhhh ile başlayan...! Sonu bir türlü getirilemeyen. Kırgın buruk iç çektiren. Zaman bile merhem olmaz keşkelere, tozlansada üzerleri...! İnsanoğlunun hayatında bir çok çeşit keşkeleri vardır ve bulunduğu her ortamda sık sık dile getiriler. “Keşke sigara içmeseydim, akciğer kanserine yakalanmazdım. Keşke zamanında Ahmet beyi dinleseydim de, param variken Buca yerine İzmir Güzel Yalı’dan ya da İstanbul'dan 3 dönüm arsa alsaydım. Keşke eczacılık fakültesi üçüncü sınıftan okulu bırakmasaydım...! Evlendim, ev kadınıyım, sosyal güvencem yok!” gibi fakat “Keşke bana milli piyango dan en büyük ikramiye cıksa, o zaman gör beni. İki tane okul, bir tane cami yaptıracağım.” Bana göre bunlar keşke değil, cek-cak lı bir hayal. Bu tür hayalleri kast etmiyorum.

Benim de keşkelerim çok bunlardan bir iki tanesini nostaljik anı olarak anlatayım. 
I- Keşke 1975 yılında Tercüman gazetesini açmış olduğu yarışmada kazandığım Ankara Çankaya ile Or-An sitesi arasındaki 250 m2 arsayı 2007 yılında satmasaydım bu gün nereden baksan yüklü bir servetin sahibi olurdum. Sıra sıra dükkanlar, kat kat daireler ne güzel olurdu değil mi.
II- Keşke Mersin Cumhuriyet mahallesindeki 350 m2 arsayı 1988 yılında satmasaydım. Şimdi oralar 16 kat imar planlı. Yüzde 33 mülk sahibi hisseli olmak üzere müthaaitler apartman dairesi yapıyorlar. Nereden baksan bana da 7 daire 1 dükkan verirlerdi. 

ELİMDEN 1 MİLYON KAYDI GİTTİ

Daha 17 yaşındayım. Yıl 1975, Ceyhan Endüstri Meslek Lisesinde okuyorum. Birgün Tercüman Gazetesini açmış olduğu bilgi yarışmasına katıldım. Soruların cevaplarını yazıp gönderdim. Bir ay sonra gazeteden cevap geldi. Talihli okuyuculardan olduğum ve Ankara’da Yeşilkent arsalarından 250 m2 kazandığım yazıyordu. Çankaya vergi dairesine bağlı Möhye köyü sınırları içerisindeki 86 dönüm arsanın noter tastikli hisseli planı da ekte gönderilmişti. Arsaların m2 si 80 TL ama yarışmayı kazananlara plan proje noter masrafları dahil 5 TL. Fakat daha reşit olmadığım için benden vekalet isteniyordu. Bende annem adına (Ayşe Toga) noterden vekalet hazırlatıp gönderdim. Tapu masrafları için istenen 10 TL harç bedelini de verilen hesap numarasına yatırdım. Aşağı yukarı 20 gün sonra iadeli taahütlü olarak gönderilen tapuyu aldık. Tabi Adana nere Ankara nere? Hemen gidip arsayı görmedim. Bir sene sonra liseyi bitirip üniversite giriş imtahanlarına girdiğimde Ankara Erkek Teknik Yüksek Öğretmen Okulu (Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimler Fakültesi), Torna Tesviye bölümünü kazandığımı öğrendim. Okula kayıt yaptırıp Cebeci Atatürk Öğrenci Yurduna yerleştikten sonra ilk işim Çankaya Vergi Dairesine gidip Parsel no 896, Yevmiye 4853, Cilt 26, Sahife 3611 olan arsanın vergisini ödemek oldu. Daha sonra aynı okulda okuyan Hatay Erzinli arkadaşım Tayyar Nemutlu (Gaziantep Endüstri Meslek Lisesi Müdürü) ile birlikte Kızılay’dan kalkan belediye otobüsüne binip arsanın yerini görmek üzere Or-An sitesini oraya gittik. Otobüs Cumhurbaşkanlığı Köşkünü geçti aniden etraf tenhalaştı. Çevrede tek tük gece kondu evleri görülüyor, ne bir apartman, ne bir park ne de bahçe var. Yıldızevler Mahallesini geçtik Dikmen’e yaklaşıyoruz sanki boz kırdaymışız gibi çevrede tek bir ağaç bile yok. Turan Güneş Bulvarından Yeşilkent Mahallesine saptık. Taa uzakta Or-An sitesinin blokları ve TRT Genel Müdürlük binası görülüyor. Otobüs Karataş-Möhye yoluna döndü, gidip bir meydanda durdu. Burası son durakmış. Bizde inip karşıdaki kahvehaneye girdik. Birer çay söyledik. Bu arada köyün muhtarını sorduk. O da oradaymış masamıza gelip oturdu. Elimizdeki tapuyu, arsa imar planın gösterdik. 
Muhtar; “ Ha orası mı? Sizden önce de bir kaç kişi gelip sordu. Gazeteden mi ne çıkmış. Hemen köyün altında. Çaylarımızı içelim götürüp göstereyim.”
Arsa köye 300 metre mesafe uzaklıktaydı. Buraya arsa değil daha doğrusu tarla demek gerek.
“ Neden herkes gibi Yeni Mahalle veya Demet Evlerden almadınız da buradan aldınız. Buraların gelişmesi belki 70 yıl sonra olur” dedi. 
Bizde; “Ankara’yı tanıyoruz. Gazeteden çıkınca aldık” dedik. 


 

ARSANIN YERİNİ UNUTTUK

1979 yılında Hollanda’ya gittim. Avrupa’da o zamanki Türkiye’nin ekonomik şartlarına göre bolca para kazanıyorduk. Çankaya yöresi gelişmez diye arsayı pek merak etmiyordum. Yıllık vergilerinde ödememeye başladım. 1986 yılında Ankara’ya, Hacettepe Ünivesitesi Ağaç İşleri Mühendisliğinde okuyan Adana Yumurtalık’tan arkadaşım Kadir Kahya’nın yanına gitmiştim. Onunla beraber yine arsayı görmeye gittik. Yıldız Evler muhitine bir sürü evler yapılmıştı ama bizim arsalar da daha bir şey yok.

Aradan tam 32 yıl geçti. Yıl 2007 oldu. Akşam işten dönmüş Rotterdam’daki evimde oturuyorum. Evin telefonu uzun uzun çaldı. 
Hanım açtı “ Mustafa..! Ankara’dan birisi seni arıyor” dedi.
“Allah allah...!!! Akşam vakti kim arar beni. Ankara’da öyle candan görüştüğüm kimse de yok ki?”
“Buyurun, ben Mustafa.”
“Beyefendi kusura bakmayın, sizi rahatsız ediyorum. Ben emlakçi Seyfettin Büyük.”
“Evet”
“Sizi Çankaya’daki arsanız için rahatsız ediyorum.”
“Arsa mı? Benim satılık arsam yok.”
“Tamam beyefendi biz her şeyi biliyoruz.”
“İyi de benim telefonuma nasıl ulaştınız?
“Adana’dan, annenizden aldık.”
“Arsa annemin üzerine, hem satmayı düşünmüyorum. Çocuklarım var. İlerde onlar değerlendirir diye aldım orayı. Gidip görmüyorum da, anlayacağınız orası uzun vadeli bir yatırım benim için.”
“Anladım efendim. Biz bu günki değeri ne ise onun üzerinden verip alacağız. Ben kendi adıma almıyorum. İsminin gizli tutulmasını isteyen büyük bir şirket oradaki bütün arazileri parselledi. Tek bir sizinki kaldı. Eğer satmam derseniz, tabi ki doğal olarak hakkınız, o zaman şirket "izale-i şura" ya gidecek.”
“Güzel konuşuyorsunuz da kardeşim, kusura bakmayın arazi mafyası mısınız? Zorla mı alacaksınız?”
“Yanlış anlamayınız beyefendi. Zorla değil ama konu mahkemeye intikal edecek. Arsa hisseli olduğu için o günkü vergi değeri üzerinden satışa çıkacak. Siz bizim şirketle birlikte iki hissedarsınız. Ya siz 700 bin Dolar verip tüm parselleri alacaksınız yada şirket cüzi bir fiyattan sizin arsayı satın alacak.”
Kara kara düşünme sırası bana gelmişti.
“Beyefendi siz düşünün ben yarın yine sizi arayacağım. İyi akşamlar.”

ALO ..! ARAZİ MAFYASI MISINIZ

İçime bir kurt düştü. Sordum soruşturdum etrafıma. Şirket doğru söylüyor dediler. Hem vergi ödediğin değerden alırlarsa bu gün ki verecekleri paranın ancak 1/5 kadarını alırsın.
İki gün sonra Ankara’dan tekrar aradılar. 
“Tamam” dedim. Ama nasıl olacak? Tapu annemin üzerine.
“Siz onu merak etmeyin. Yeter ki siz annenize telefon edip durumu bildirin. Bizim avukatlarımızdan birisi uçakla Adana’ya gidecek. Oradan bir taksi tutup annenizin yanına varacak. Onunla beraber notere gidip satış için vekalet alacak. 27.000 TL (yirmiyedibin) parayı sizin hesabınıza mı yatıralım yoksa nakit olarak annenize mi verelim?”
“Anneme verin, ben ondan alırım” dedim.
Dedikleri gibi avukat Adana’dan 90 km lik yolu taksiyle gelip annemi köyden almış Kadirli’deki bir notere götürmüş. Noter itiraz etmiş. Bu kadın 79 yaşında "akıl-baki" mi bakalım? Yoksa zorla mı imza attıracaksınız? Gidip sağlık ocağından, doktordan sağlam raporu getirmezseniz bu iş olmaz demiş.

Keşke diyorum o arsayı hisseli değilde imarlı ifrazlı olarak alsaydım. Şimdi belki bir milyonluk servetin sahibi olarak kalacaktım. `Herkes gibi bende şu keşkeler olmasaydı` diyorum.
Arsanın olduğu muhiti mi merak ediyorsunuz. 15-20 katlı apartman müsaadeli, şimdi Ankara’nın en lüks muhiti oldu. İnanmayanlar gidip görsün ya da İnternete girip Çankaya İlçesi yerleşim alanına lütfen baksın. 

Platform Dergisi : 
Hollanda Genelinde Dağıtım Yapılan, Aylık Türkçe Dergi.
www.platformmedia.nl
Kadın Dergisi :
Hollanda'da Aylık Yayımlanan Tek Türkçe Kadın Dergisi.